Gisteren examen taalfilosofie overleefd. Het was niet zo moeilijk, ik had geluk met de vragen. Zo veel geluk dat de prof 'zich verplicht voelde nog wat lastige vragen te stellen'. Die waren dan weer té lastig. Achja, ik ben al blij met een 10. Hoewel ik denk dat ik wel meer heb gescoord gisteren...
Voor wie geen idee heeft wat taalfilosofie inhoudt: Wittgenstein, Austin, Searle en Grice en taalspelen, taaldaden, betekenis en intentie.
Het was even zoeken, maar dan toch een gedicht gevonden dat iets met dit onderwerp te maken heeft (vanuit de verte)
Geen vertaling vandaag
mag ik woorden overstijgen
en weten wat ik denken wil
en weten wat ik denken wil
zonder iemand te laten vragen
om het voor hem te vertalen
in iets wat ook hij begrijpt
want soms is het alleen ik
zonder anderen in reflectie
die zichzelf niet te vinden hebben
waar ik mij stil heb gedacht
om het zoeken even te stoppen
Nip
1 opmerking:
En zo verzoenen onder dit dak poëzie en filosofie met elkaar. En dat levert al eens wat stof voor discussie op. Of het te lang blijven liggen na het te laat blijven nadenken :p
Wittgenstein, ge moogt gerust zijn, er wordt hier wat afgetaald!
je Fransje
Een reactie posten