Jackie & voorbereiding

Vandaag ligt Jackie op de operatietafel van de dierenarts: ze wordt gesteriliseerd. Geen kleine Jackies voor ons, één is al meer dan genoeg. Straks mogen we haar al gaan halen, en de volgende dagen moeten we haar blijkbaar pilletjes geven. Ik verwacht dat mijn armen vol krassen zullen staan...

Ondertussen zijn we bezig met trouwvoorbereidingen: ik ben kaartjes aan het maken voor de uitnodigingen. Leve photoshop! De echte uitnodiging heeft Hannah natuurlijk gemaakt, en wat is die mooi geworden! Ik kan niet wachten tot ze de deur uit zijn.

Maar eerst moeten we nog adressen verzamelen...en naar de drukker.

En ondertussen vliegen de dagen voorbij. Binnenkort is het al zover. Af en toe krijg ik al wat stress: er zullen nog wel dingen opduiken waar we niet aan gedacht hebben...

Nip

Leestips enzo

Tja, een beetje laat, maar om toch even het hoofdstuk Eurosong af te sluiten: ik heb de finale niet gezien (we zaten trouwens op het verjaardagsfeestje van Mama Vlinderman), maar de winnende act zat in de eerste voorronde, en ik moet zeggen dat ik er niets aanvond. Ja, een gladde kerel, die blijkbaar de vrouwelijke Oostblokharten sneller doet kloppen, maar het mijne liet hij onberoerd. Het liedje was ook absoluut niet bijzonder, hij deed nogal arrogant, en wát stond die ijsschaatser daar te doen? Ook de andere 'toppers' vond ik maar duffe afkooksels van Britney en co. Vooral weinig kleding en veel siliconen.

Dus ik ben blij dat Ishtar niet tussen dat zootje ongeregeld moest aantreden. Een bewijs dat wij Belgen eenvoudige, vrolijke mensen zijn, die wel houden van muziek en frisse meisjes met blozende wangen. En rokken die over de knie reiken. Soit. Vanaf nu laat het hele circus me dus (weer) koud. En één van de dagen haal ik de cd van Ishtar in huis.

Over muziek gesproken: de nieuwe cd van Beiroet mag er ook zijn!

Dan heb ik nog leestips voor de leesgierige bloglezer: 'De vliegeraar' en 'Duizend schitterende zonnen' van Khaled Hosseini. Ik weet wel dat de halve wereld 'De vliegeraar' waarschijnlijk wel al gelezen, dan wel gezien, heeft. Maar ik ben iemand die pas met een hype besluit mee te gaan, wanneer die bijna over is...ik heb een soort vooroordeel over hypes. Maar deze is dus zeer terecht!

Ik heb de twee boeken wel in 'verkeerde volgorde' gelezen, en las dus eerst 'Duizend schitterende zonnen' en heb gisteren 'De vliegeraar' uitgelezen. Ze zijn allebei heel erg goed geschreven, meeslepend, zeer pijnlijk...Een echt, tastbaar beeld van Afghanistan. De impact sloeg mij toch omver. Nuja, gewoon lezen, dus.

Verder wil ik hier al een tijdje schrijven over heel andere dingen dan Eurosong enzo, maar het komt er maar niet van. Ik weet niet of er wel iemand op zit te wachten. Misschien dat ik er morgen eens aan begin.


Nip

O julissi!

Morgen is het dan zover: de eerste halve finale van Eurosong! We gaan naar mama (wij kunnen hier geen tv kijken) en voor het eerst in jaren maken we er weer een gezellige kitcherige avond van. Maar die kitch zal niet van Ishtar komen: het enige akoestische liedje dat het niet moet hebben van luide beats, schaars geklede achtergronddanseressen en computergeluidjes.

Ik ben helemaal verliefd op Soetkin, ze is iets minder snoezig dan in de voorrondes, maar ze ziet er nog steeds schattig en fris uit. Ze had van mij haar jurk en botjes niet moeten veranderen (waarom moesten de botjes weg? waarom??!), maar haar nieuwe jurk is ook wel leuk. Het liedje is nog steeds even vrolijk en lief, nu alleen de achtergrondprojectie nog goed krijgen. Konden ze hun eigen projectie niet meenemen? Die vond ik zo passend.

Ik heb de andere inzendingen nog niet bekeken (behalve dan een stukje van Ierland en Spanje), omdat ik morgen wel nog wat verrast wil worden. Ik ben benieuwd naar de Nederlandse inzending van dit jaar.

En voor al die negatievelingen die denken dat we totaal geen kans maken:

David is terug!

Maandagmiddag kwam David terug uit Ghana. Ik had een 'welkom terug in het land-smsje' gestuurd en even later belde hij al om af te spreken. Gisteren zaten we dus op een terrasje om hem in levende lijve te verwelkomen.

Hij ziet er veel ruiger uit dan ik hem ooit heb gezien, heel erg bruin en ongeschoren. Maar ook wat verloren in deze Westerse Wereld. Het zal wel wat met een mens doen, 3 maanden Ghana.



Hij had een mooi Afrikaans stofje voor me bij. En veel verhalen. Natuurlijk hebben we de blogs gevolgd, maar het is toch leuk hem te horen vertellen. Hoe hij bijna stikte in een stukje ananas, hoe hij daar overal op straat werd aangesproken, hoe de mensen probeerden zijn scheerapparaat te ontfutselen (die rijke blanke kan er toch makkelijk een nieuwe kopen?), over het eten, de kleuren, de mentaliteit, de vroege duisternis, de muggen, de hitte.




Binnenkort gaan we naar de foto's en filmbeelden kijken, met een Afrikaanse maaltijd (ze hebben al winkeltjes gevonden met de juiste ingrediënten).

Vonden wij drie maanden al lang, zijn volgende project gaat wel 10 maanden duren, als het wordt goedgekeurd. Dat zou al voor september zijn. Maar als dat doorgaat, zijn Frans en ik wel van plan hem op te zoeken.


Nip

Ladies Night

Van vrijdag op zaterdag ben ik met Niniane naar Britt getrokken voor een 'Ladies Night' in Bergen op Zoom. Frans liet ik zielig thuis (hoewel, hij had een etentje voor een vertrekkende collega, dat uitgedraaid is op een nacht zwaar doorzakken - als de kat van huis is...) en Yoeri was met de scouts op intercamp.



We zaten eerst wat van het lekkere weer te genieten op het terras toen Freddy, de kater, besloot vogeltjes te gaan vangen in de tuin van de buurman. Na een kwartier panikeren, rondrennen en ruzie met de buurman, kwam Freddy terug en hij kreeg meteen een week huisarrest.




Daarna begonnen we aan het eten: pasta met tonijn-groentensaus (het recept staat op het kooklabo). Niniane had brownies gebakken als dessert. Ze had er 'maar' 15 bij, want er waren er thuis op miraculeuze wijze 10 verdwenen...





Daarna was het tijd om kennis te maken met de Wii. Dat is de nieuwste hype in gameland, waarbij je eigen bewegingen geregistreerd worden. Dat had als resultaat dat Niniane en Britt als gekken rondliepen en met hun armen zwaaiden om een balletje over een virtueel net te slaan. Heel grappig om te zien. Na het tennis speelden we nog boksen, baseball en - het leukste - bowling. Dat ging ons zo goed af dat we besloten om onze volgende 'Ladies Night' echt te gaan bowlen. Ik kan virtueel beduidend beter bowlen dan in het echt, maar kom...



Toen was het cadeautjestijd, want ik had Britt en Niniane nog niets gegeven voor hun verjaardag (in maart en april). Ze kregen een cadeaupakket van Rituals, met doucheschuim, bodyscrub en bodycream.



Later trok Britt een flesje Cava open, want we hadden wel wat te vieren: Niniane is afgestudeerd (diëtiste), Britt heeft met Yoeri een huis gekocht en ik ga trouwen.



De volgende dag zijn we naar het centrum van Bergen op Zoom gewandeld om even rond te kijken en een terrasje te doen.




Daarna bracht Britt ons terug naar Antwerpen, waar Niniane met haar zus had afgesproken. Het was zo'n heerlijk warm weer dat Britt en ik Frans nog even belden om nog een terrasje te doen voor Britt terug in haar bloedhete auto moest stappen. En we besloten dat we elke maand een Ladies dagje zouden organiseren.

Jij bent zo('n onoriginele geniepige muziekdief)

trouwjurk en chocolade

Het gaat hier wat in golven: soms blog ik een tijd bijna elke dag, soms moet ik me dwingen eens in de twee weken iets te posten. Regelmatig eens komen piepen is dus de boodschap. Ik kan jullie niet beloven dat er hier elke dag wat nieuws te lezen valt, in tegenstelling tot de blog van Vlinderman.

Gisteren mocht ik mijn trouwjurk nog eens aandoen: het was tijd voor 'de eerste pas'. Dat wil zeggen dat ze dan gaan kijken of de rok ingekort moet worden, of het bovenstuk ingenomen, en zo van die dingen. Maar de jurk leek wel voor mij gemaakt: er moest helemaal niets aangepast worden. Dat had de verkoopster nog nooit meegemaakt. Handig, want nu komen er geen extra kosten bij voor de 'retouches'. We stonden dus snel terug buiten, in de warmte.

Nu moet ik wel een beetje opletten: ik mag nog wel een beetje vermageren, maar ik mag echt niet meer bijkomen. Dat wordt dus een beetje letten op wat ik eet. Ik zal nu echt de chips en chocolade moeten laten staan (maar wel nadat de gigantische chocoladetaart die ik met mama maakte op is, haha).

Morgen ga ik met Niniane naar Britt voor een 'Ladies Night'. Dat is lang geleden, en we hebben er allemaal zin in. Mijn 'letten op wat ik eet' voornemens moeten dan ook wachten tot zaterdag, want Niniane zou brownies maken. Ze maken het mij ook niet gemakkelijk hé... (uitstelgedrag, iemand?)

Maar het is ook zo lekker!!


Nip

22: foto's