[wijvenweek] Wijf!

Ik las net op de blog van Lilith (waar het allemaal begon) dat er een aantal vrouwelijke blogsters hun tenen hebben gestoten aan het woord 'wijvenweek'. Het had 'vrouwenweek' moeten zijn, want 'wijf' is een lelijk woord. Nu, over het algemeen ben ik het daarmee eens. Ik word ook niet graag 'wijf' genoemd, door pakweg Frans. Maar dat is omdat het dan in de pejoratieve betekenis wordt gebruikt.

Als wij onszelf wijven noemen, vervalt die betekenis, vind ik. De context is ook helemaal anders. En deze wijvenweek was toch om eens een weekje iets leuks te doen en te lachen? Het ging toch net over cliché's en lekker allemaal even over the top zijn? Een beetje Legally Blonde in blogland?
Lachen met jezelf, dat moet je kunnen. Relativeren.

Trouwens, wat klinkt beter: 'vrouwenweek' of 'wijvenweek'? Het ligt in de alliteratie. Het zou zo de titel van de nieuwe Suske en Wiske kunnen zijn. En in de naam 'vrouwenweek' is de humor ver te zoeken. Is mijn bescheiden mening.

Ik vond het in ieder geval wel een erg leuk project, en zo leer je nog eens wat nieuwe bloggers kennen. Ik kan in ieder geval zeggen dat het aantal lezers van mijn blog deze week exponentieel gestegen is. Dus ik geloof dat we kunnen zeggen dat wijvenweek een succes was.

Ondertussen heb ik het hier al weggehaald, maar moest er volgend jaar een nieuwe wijvenweek komen, het zal hier snel terug roze kleuren!


Nip

p.s.: wat ik mij eigenlijk al afvroeg vanaf de eerste wijvenweekdag: wat is de etymologische achtergrond van het woord 'wijf'?

[wijvenweek] Biologische wat?

Nichtje Silke

Het onderwerp van vandaag: kinderen...tja. Ik wil er geen. Mijn Lief ook niet, gelukkig. Ik heb niet echt iets met kinderen. Niet dat ik kinderen niet leuk vind, af en toe. Maar toch niet voor mij. Ik heb, tot verdriet van mijn moeder en de moeder van mijn Lief, nog geen biologische klok gehoord. Ook niet heel zachtjes tikkend... Mijn beste vriendin heeft wel een biologische klok en is bij wijze van spreken al sokjes aan het breien. Ik denk dat ik defect ben.

En moest die klok ooit toch boven water komen, waar de moeders op hopen, dan heb ik mijn Lief gevraagd om mij om te praten. Hij zou bijvoorbeeld kunnen zeggen:

- dat zwanger zijn helemaal niet geweldig is (negen maanden misselijk, dikker worden, moe zijn,...)
- dat een bevalling helemaal niet zo magisch is (veel pijn, bloed en eventuele complicaties)
- dat elke dag luiers verversen ook geen pretje is
- dat je geen oog meer dicht doet
- dat je bengel(s) op onmenselijke uren klaarwakker is (zijn)
- dat jengelende kinderen niet bevorderlijk zijn voor mijn humeur
- dat je doodmoe wordt van kinderen
- dat je geen tijd meer hebt voor luieren
- dat baby's best wel saai kunnen zijn
- dat kinderen betweters zijn
- dat je je constant zorgen maakt
- dat kinderen veel kosten
- dat ze gaan puberen
- enzovoort!

Maar wat eigenlijk de beste reden is van allemaal: wat voor wereld is dit nog om kinderen op te zetten? Je kan ermee lachen, maar ik meen het serieus. Oorlogen, terreur, ziektes, vreemde klimaatveranderingen, stijgende zeespiegels, afbrokkelende ijsmassa's, gaten in ozonlagen, Paris Hilton...

Laat dus maar zitten, die kinderen. Ik ben al tevreden met de rol van Tante Nip

Tante Nip & Sander

[wijvenweek] huishouden

Huishouden. Ik moet zeggen dat ik behoorlijk opkeek tegen dit thema.

Het feit dat mijn keuken momenteel vol glas ligt (ik heb weer eens iets laten vallen...), maakt het er niet echt beter op.

Het huishouden en ik, dat is niet zo'n succesvolle combinatie, zullen we maar zeggen. Niet dat ik het niet leuk vind dat het huis opgeruimd en schoon is, maar dat duurt nooit lang, en dan moet ik weer opnieuw beginnen. Zo nutteloos, eigenlijk. Daarbij komt nog eens dat ik allesbehalve handig ben. Twee linkerhanden (getuige het deksel dat nu in stukken op de keukenvloer ligt). Het liefst nodig ik veel mensen uit, dan moet ik wel aan dat hele huishouden beginnen...

Maar mijn Lief en ik zijn dus twee rommelmakers bij elkaar. Geen goede combinatie, wat dat betreft...

Wat ik wel leuk vind, is koken. Niet dat ik daar zo goed in ben, maar heel slecht ben ik ook niet (ik heb bijvoorbeeld nog nooit iemand vergiftigd) en het is tenminste niet zo nutteloos. Recepten van mij en mijn vriendin Britt vind je op ons kooklabo.

Nu snel nog wat opruimen, want we krijgen bezoek dit weekend...


Nip

[wijvenweek] We halen de krant, dames!

Ik zag het net op de site van Het Laatste Nieuws...

Kijk eens aan, toe ik me inschreef had ik geen idee dat het zo'n vormen zou aannemen.

Om nog even iets over mannen te zeggen: voor Johnny mag je me altijd wakker maken...

[wijvenweek] Brigitte Kaandorp: man versus vrouw

[wijvenweek] Foute Fashion

Ik mag shoppen en nieuwe (tweedehands) kleren dan wel leuk vinden, mode kan mij absoluut gestolen worden. Ik wil niet verdwijnen in een massa die allemaal dezelfde kleren aan heeft. Een trendy grijze muis, blijft een grijze muis.

Af en toe is er iets in de mode dat ik echt wel leuk vind, en dan doe ik wel mee, want op zo'n moment gooien ze dat bepaalde kledingstuk naar je kop. En probeer het als het uit de mode is, maar eens te vinden. En het is pas op dat moment dat ik die dingen het liefst dragen wil.

Ik vind het ongelofelijk grappig (en ook wel een beetje irritant) om van die fashion-victims tegen te komen, bij voorkeur op de Meir.

Wat ik afgelopen maanden tegenkwam en waar ik me stilletjes mee doodlachte of aan -ergerde:

- Drie meisjes, arm in arm, in exact dezelfde outfit Namelijk: zwarte legging, zwarte ballerina's met strikje, grijs mini-rokje en wit vest met kap. (zeg maar dag tegen je eigen persoonlijkheid...)

- Twee meisjes met skinny jeans, beenwarmers en zwarte ballerina's. Maar omdat het vroor hadden ze ook beeldige rood-blauwe voeten. Beenwarmers houden alleen je benen warm en zijn trouwens alleen cool en acceptable in Flashdance. En skinny jeans is trouwens de meest wrede uitvinding ooit. (want ik kan er niet in, met mijn dikke billen)

- Veel meisjes met korte broeken, leggings en laarzen. Ik kan er niet van over: dat is werkelijk de lelijkste outfit ever! Zodanig lachwekkend dat ik mij afvroeg hoe erg deze dames waren gebrainwashed door de wijvenboekskes dat ze hun eigen spiegelbeeld konden goedpraten. Heel erg, denk ik.

Het valt wel op dat de meeste victims in troepen het straatbeeld onveilig maken. Ze voelen zich misschien zekerder als ze niet de enigen zijn die er zo stylish (ahum) uitzien...

Nog vreselijke modeverschijnselen die ik mij kan herinneren:

- BH-bandjes in je kapsel verwerken
- Buffalo's
- kleren waar het merk gigantisch op afgebeeld stond (Tommy Hilfiger, iemand?)
- bandjes van strings boven de broekrand, en hoe flashier, hoe beter

Hebben jullie zo nog herinneringen aan foute fashion? Spill it!

Update: een paar knallers van voorbeelden van Foute Fashion vind je hier.


Nip

[wijvenweek] Shoppen als Trinny & Susannah

Ik vind shoppen niet leuk. Shoppen in de zin van: winkel in winkel uit, dat mooie truitje in je maat zoeken en niet vinden, pashokjes (Het probleem met pashokjes is dat het licht en de spiegel nooit lief voor je zijn. Ze zijn genadeloos.), sleuren met tassen, enzovoort. Daar is niets leuks aan. De leuke kant van deze vrouwelijke medaille is thuis je aanwinsten uitpakken en showen (en hopelijk bewonderd worden door uw Lief - of jezelf schaamteloos bewonderen, dat mag ook). Dát is leuk. Maar het shoppen zelf niet echt.

Vandaar dat ik nu ook veel te vinden ben op Marktplaats. Je kan echt leuke dingen op de kop tikken voor weinig geld. Tweedehands kleren vind ik leuk. Ik krijg een grotere kick van tweedehands aankopen dan van nieuwe dingen. Voordeel en nadeel van online aankopen: je moet/kan niet passen. Maar dat gokken maakt het alleen maar spannender.

Shoppen voor een ander is dan weer helemaal geweldig. Dan komen de Trinny en Susannah in mij naar boven. Vooral shoppen met en voor uw Lief is leuk. Of toch: shoppen met mijn Lief. Ik weet niet of dat voor alle Lieven geldt, maar die van mij verandert bij het betreden van een winkel tot een gewillige paspop. Hij kan ook echt enthousiast worden van die perfecte broek en euforisch worden als hij op het einde van zo'n dag opsomt wat hij allemaal gekocht heeft voor een toch niet zo buitensporig bedrag. En als wij dan in het openbaar verschijnen en hij een compliment krijgt, glimmen wij allemaal van trots: mijn Lief, ikzelf en de Trinny en Susannah diep in mij.


Nip

[wijvenweek] Nicole 'botox' Kidman

Ik schreef er al iets over in mijn vorige blog: de slechte combinatie van actrice en botox vindt zijn walgelijke hoogtepunt in het snoetje van ons aller Nicole Kidman.



Heeft ze niet iets weg van een opblaaspop op bovenstaande foto's? Vooral tof hoe haar kapster haar überstrakke absoluut onnatuurlijke en onbeweeglijke gezicht extra benadrukt door haar haar zo strak in een knot te draaien. Respect. Ik zou haar ontslaan, Nic!

Maar het wordt pas echt wansmakelijk wanneer Nicole een poging tot glimlachen onderneemt:



Alsof haar gezicht elk moment kan ontploffen. Hoe kan dat mens nu nog acteren? Maar ze heeft het nu toch te druk met zwanger zijn. Blijkbaar zo druk dat ze haar afspraken in de kliniek niet meer kan nakomen. Het gevolg daarvan is ook maar twijfelachtig...



Ze kan trouwens maar beter stoppen met haar haar zo te martelen. Het is duidelijk niet gelukkig.

Tss tss.


Nip

[wijvenweek] Complex

Ik ben vandaag zwaar aan het nadenken geweest wat ik allemaal zou kunnen schrijven over mijn lijf. Het thema van vandaag is namelijk: mijn wijflijf.

Ik heb wel wat complexen, maar niet overdreven. Mijn gat is wat te dik, mijn neus wipt zo raar, mijn borsten zijn niet even groot, ik ben zo bleek dat ik makkelijk zou kunnen figureren in een Dracula-film, hier en daar zou ik liever wat minder vet en meer spieren zien, enzovoort.

Er kan altijd wel iets beter, maar ik ben niet zo iemand die plastische chirurgie overweegt. En niet alleen omdat ik bang ben van naalden en witte jassen. Plastische chirurgie is iets voor mensen met gigantische littekens of iets dergelijks, vind ik. Ik vraag me af of mensen echt fundamenteel gelukkiger zijn als hun neus wat smaller is of hun borsten drie keer hun oorspronkelijke omvang hebben. Je hoort soms dingen als "nu voel ik me pas echt vrouw". Is vrouw-zijn dan te herleiden tot het hebben van (grote) borsten? Ik denk van niet, maar goed...

Verder vind ik dat je je maar moet neerleggen bij het feit dat je ouder wordt. Ik heb met mijn 21 jaar makkelijk praten, dat weet ik ook wel. En ik denk ook wel dat ik mijn haar zou kleuren als het grijs wordt, maar dat kleuren doe ik nu ook al. Ik bedoel: het is niet omdat je ouder wordt, dat je er niet leuk meer kunt uitzien. Maar geef toe: niets zo afschuwelijk als denken dat er een leuk meisje van in de twintig voor je zit/loopt/staat om je vervolgens dood te schrikken als ze zich omdraait en dubbel zo oud blijkt te zijn. Dat soort mensen vind ik zielig. Wat ik ook zielig vind is de combinatie actrice en botox. Yes, I'm talking to you, Nicole Kidman!

Dus wat er ook mis is aan mij, ik leg me er maar bij neer. En ik luister naar Frans en probeer hem te geloven als hij zegt dat ik er leuk/lief/mooi/sexy uitzie. Dat helpt. Bijna even goed als een chocoladereep.


Nip

Zeezicht

Nog even geen wijvenweek-bijdrage, maar eerst dit:

De verjaardag van Frans was een overdonderend succes! Ik heb daarnet even snel geteld hoeveel man er ongeveer was, en ik kwam uit op 32. 32! Volgens mij waren er vorig jaar véél minder mensen. We hebben gisteren ongeveer de helft van het café bezet.

Het was ongelofelijk gezellig, maar Frans had zichzelf graag in stukken gekapt om overal en met iedereen te kunnen praten. We hebben ons in ieder geval geweldig geamuseerd. We hebben daar van 14u tot middernacht gezeten, zonder ons maar een minuut te vervelen (ik hoop dat dat ook geldt voor de andere aanwezigen). We willen iedereen die er was (of had willen zijn) nog eens heel hard bedanken! Twas fantastisch!

Nip

[wijvenweek] wijvenweek @ work in progress

Geen paniek: de roze site is tijdelijk!
Ik doe mee aan de wijvenweek, en ik vond dat ik mijn blog dan maar een gepast jasje moest geven.

'Wijvenweek?' hoor ik jullie denken. 'Wie, wat, waarom, waar, wanneer?'

Kijk maar eens HIER en HIER en have fun.

Wijvenfun, welteverstaan.

Straks volgt mijn eerste wijvenweek-bijdrage! Bereid u maar voor.


Nip

Filmforum & Frans

Zometeen hebben we hier een vergadering van het Filmforum, we gaan het programma van volgend jaar bespreken en als het kan zoveel mogelijk vastleggen. Het thema zal 'komedie' zijn, en we zullen proberen de verschillende subgenres aan bod te laten komen. We hebben al een paar ideetjes, maar tips zijn welkom!

Morgen is het dan zover: we vieren Frans! Vorig jaar was het een geslaagde dag, eens kijken wat dit jaar brengt. (waarschijnlijk weer veel Duvels...)

Wat sfeerbeeldjes van vorig jaar:

ditjes, datjes

Behold!


Mijn nieuwe haarkleur!
Het is misschien wel mooi, lang haar, maar ik heb heimwee naar de tijden dat ik mijn haar niet hoefde te kammen of borstelen...nu moet iemand er maar naar kijken en er zit al een gigantische knoop in. Dus: na de trouw de schaar erin!



Ziehier een foto van mijn Chili Con Carne! Mama zei dat CCC er op foto's altijd vies uit ziet, ik vind dat de mijne er best smakelijk uitziet. What say you? Het smaakt in ieder geval erg lekker, maar oordeel vooral zelf, het recept vind je HIER op ons kooklabo.

Zwemmen gisteren ging erg vlot, we doen nu 40 baantjes (1000 meter) in 30 minuten, waar we eerst zeker 45 minuten voor nodig hadden (als het niet meer was). Volgende keer gaan we het aantal baantjes misschien wat opschroeven, maar niet onmiddellijk 10 erbij - forceren is nergens goed voor. Maar: Wij zijn goed bezig!

Vandaag de hele dag gedacht dat het vrijdag was, om één of andere reden...

Nip

Arrrrrrrr, matey! (splaakploblemen)

Zij die mij alleen kennen van de wondere wereld die het internet heet, zullen dit niet weten, maar alle anderen wel: ik spreek met een 'Franse r' of 'huig-r'.

Dit heeft geleid tot prachtige mondelinge oefeningen tijdens de Franse les, waar ik een onberispelijke uitspraak had, maar van de inhoud geen jota snapte. En verder was er een vriendin die mij te pas en te onpas begon na te praten met een overdreven huig-r om dan in de slappe lach te schieten en de volgende vijf minuten niet meer bij te komen van het lachen. Leuk.

Van haar leerde ik ook (pas in het derde middelbaar, geloof ik) hoe de 'echte' r werd uitgesproken, en ik was ongelofelijk verbaasd dat daar een tong aan te pas kwam. Ik zie jullie al in de slappe lach schieten achter het pc-scherm. Ze deed het een hele tijd voor, maar ik kon alleen iets produceren dat leek op Chinees-Nederlands: flieten of lijst?

Dit had uiteraard nog meer slappe lach tot gevolg.

Een ander gevolg is dat ik nog meer dan andere mensen gruw van het horen van mijn eigen stem op een bandje ofzo. En ook dat ik niet goed durf voordragen, want dan lijken er ineens zoveel woorden met een r in mijn gedichten te zitten...

Vorige week, op het feestje van Annemie, probeerde Frans mij ook eens te leren hoe dat nu moet, een r uitspreken. Hannah, die op school logopedie heeft gevolgd voor dit fenomeen, kwam ook haar truukjes delen. En daar zat ik dan, te worstelen met allerlei woorden. En veel slappe lach. Na een paar wijntjes lukte me het dan om een r voort te brengen. Wat op zich al een hele prestatie is, want de meeste mensen kunnen na een paar wijntjes niets meer produceren dat bij een r in de buurt komt. Maar ik dus wel. Alleen kan ik mijn nieuwe r nog niet zo mooi en sexy laten rollen.

Gelukkig maar dat Frans mijn 'Franse r' ook sexy vindt.


Nip

Feestjn

Ik zal het hier ook nog maar eens zetten:



We hebben al veel mensen geteld die niet kunnen komen, maar dat was vorig jaar ook zo. (toen was het natuurlijk geen Pasen). Maar als jullie na het eitjesrapen nog iets leuks willen doen, zijn jullie dus welkom!


Nip

Eurosong!

Ik las vanmorgen dat Ishtar ons land zal vertegenwoordigen op het Eurovisiesongfestival in Belgrado. Meteen las ik daar allerlei commentaren bij van Vlamingen die vonden dat we ons belachelijk gingen maken, dat het op geen kl*ten trok en dat de gemiddelde Vlaming dus een erbarmelijke muzieksmaak had. En oja: het was allemaal doorgestoken kaart. (Sure)

Nu ben ik zelf al lang geen songfestival-liefhebber meer. Vroeger was dat nog leuk, zo'n avond voor tv met chips, cola en een blad papier - want we gaven zelf ook punten en vergeleken die dan met de eindscore. Ondertussen werd er heel hard gelachen met belachelijke acts/liedjes/kleren, wat eigenlijk het leukste was. Het was leuke kitsch, dat songfestival. En de volgende dag op school had iedereen het gezien - en zij die het gemist hadden waren de losers van de dag, want ze konden geen enkel gesprek volgen.

Nostalgie.

Het laatste songfestival dat ik nog met plezier gevolg heb, was dat van 2003, waar België trouwens sterk eindigde op een tweede plaats met het nummer Sanomi van Urban Trad. Sindsdien volg het niet meer, en zéker niet nu ze er twee rondes van hebben gemaakt (een soort van 'halve finale'). Op de één of andere manier is dat gewoon niet leuk meer. Kitsch is alleen leuk met mate. Te veel is niet te verdragen.

Ik kijk in principe dus ook niet meer naar de zoektocht naar een Belgische kandidaat. Ook al omdat Bart Peeters op mijn zenuwen werkt (ik zie hem graag bezig in het Peulengaleis, maar dat is iets anders). Maar toen ik bij het zappen uitkwam bij Ishtar liet ik het staan. Wat een leuk nummer is dat zeg. Om helemaal happy van te worden. En helemaal niet eurosong-kitsch, geen dance-afkooksel en geen schlager. Iets nieuws. En toch niet helemaal, want Urban Trad liet zien hoe ver je kan komen met een liedje in een imaginaire taal. Alleen is 'O julissi na jalini' veel schattiger en vrolijker dan 'Sanomi'. En ben ik helemaal dol op Soetkin in haar rode jurkje met haar botjes en guitige kopje, en dan heb ik het niet eens over de huppelende gitarist gehad. Oja, nog een pluspunt: gitaar, dwarsfluit, klarinet, viool, stem - en geen rare beats van een bandje.



En de mensen die bang zijn dat we ons belachelijk gaan maken, moeten maar eens kijken naar de inzending van Ierland: HIER. Of die van Spanje: HIER.

En iedereen die zegt dat ze niet vrolijk worden van dit nummer en niet de drang hebben om mee te wiegen of te klappen, zijn leugenaars of zuurpruimen.

Misschien dat ik dit jaar toch nog eens ga kijken hoe het Ishtar vergaat in Belgrado.


Nip

Conferentie & Stomp

Vrijdag was de laatste 'intensieve studiedag' rond terreur, en wel de hoogdag: een eendagsconferentie met "five international experts in the field of political and philosophical research on terror from the United States, the United Kingdom and the Netherlands (hoe exotisch!)". De sprekers waren: Bill Durodié (UK), bob Brecher (UK), Ruud Welten (Nederland), Paul Reynolds (UK) (die in de pauze even met ons kwam praten en er uitziet als een Hells Angel, echt waar) en 'keynote-speaker' Dana Villa (USA). Durodié, Brecher en Reynolds waren de beste sprekers. Van Ruud Welten hadden we al les gehad over Sartre en Camus deze week, en toen bleek dat zijn Frans niet al te best was (toch wel vreemd voor een Sartre-expert). Maar ja, dat vergaven we hem - Nederlanders en Frans gaan niet zo goed samen. Ik was dan ook verbaasd om te horen dat zijn Engels zo mogelijk nog érger was! Hij las zijn tekst daarom af (wat zo saai is!) en jammergenoeg absoluut niet foutloos. Dana Villa hadden we ook al gezien in onze les over Hannah Arendt. Die avond was ik wel uitgeput.

Gisteren dus naar Stomp gaan kijken en het was fantastisch! Alleen was het publiek té enthousiast! Té veel applaus (waardoor je stukken mist), met álles lachen, met alles willen meeklappen en een dame die zo'n irritante overdreven luide en lange lach had...Zou dat eigen zijn aan een Belgisch publiek? Maar we zaten op een goede plaats, we konden alles goed zien. Frans zat wel naast een koppel dat op alles commentaar had. Maar het was dus zeker de moeite waard.

Daarna nog wat gaan drinken met mama, en haar oorbellen cadeau gedaan - die ze heel mooi vond, gelukkig. Dan zouden we een pita gaan eten in ons vaste restaurantje, maar ze waren gesloten en dan zijn we ergens anders binnengevallen, waar het uiteindelijk heel erg gezellig bleek.

Vandaag is het gedaan met cultuur en ontspanning, want morgen wordt het filosofieblog afgesloten en dus moet daar nog wat aan gewerkt worden...


Nip