22!

An Engineer's Guide to Cats

Shoes!

Gisteren ben ik met mama mijn bruidsschoenen gaan kopen. Na een hele tijd passen, vergelijken, rondlopen, twijfelen en nog meer passen, waren we tevreden. Het zijn geen 'klassieke' trouwschoenen, maar ze komen volgens mij gewoon uit de zomercollectie. Ze hebben wel precies de juiste kleur, en hebben een bruin hakje, zodat ik ze na de trouw in een andere kleur kan laten verven (knalrood - je kan nooit te veel rode schoenen hebben). Ook waren ze niet zo duur als traditionele trouwschoenen.

Op alle vlakken een zeer geslaagde missie!


Nip

Filmforum

In De Kijker: Mayeberai (Bianca Raes)

Vandaag wil ik weer eens iemand in de kijker zetten: Mayeberai (Bianca Raes). Ik kwam haar werk - zowel poëzie als schilderijen - tegen op Basic Publishing. Hier volgen twee schilderijen en gedichten, maar wie meer wil lezen/zien klikt gewoon even hier om haar BP-profiel te bekijken.


De schilderijen van Bianca Raes (° 1980) tonen personen (of een enkele vogel) die zich ergens in een situatie bevinden waar de toeschouwer het raden naar heeft. Evenmin is duidelijk of het gebeuren zich nog moet afspelen, reeds bezig of voorbij is. Ze gebruikt zo min mogelijk kleur en achtergrond om de aandacht voor het onderwerp niet af te leiden, men wordt als het ware gedwongen te kijken naar het lijdend voorwerp. Hierdoor worden haar schilderijen ook universeel omdat er geen tijds- en plaatsreferentie is. Ze toont fragmenten, vergelijkbaar met een stukje gesprek op de trein waarvan men de rest er bij moet fantaseren. Hiermee zet ze zich af tegen de huidige voyeuristische trend om hele levens te grabbel te gooien via de “mainstream” media. De personen in de schilderijen intrigeren omdat ze hun geheim(en) nooit onthullen. De personen fluisteren in het oor in plaats van te schreeuwen. Ze kruipen onder het vel zonder het af te stropen.

The missing © Bianca Raes

Onthouding

door mijn droomjurk heen
je vingers horen vragen
onthou me vannacht

© Bianca Raes

© Bianca Raes

Een boek

je opent me

keer na keer
verbeeld je me
weer

en ik streel
je door regels
heen

dan tril je
na in al mijn
zinnen

en houd ik
je vast

© Bianca Raes

moevies

Films die ik onlangs gezien heb (en die ik iedereen aanraad):

Sicko (2007)



De niewste documentaire-film van Michael Moore over gezondheidszorg, of het gebrek daaraan in Amerika. Natuurlijk moet Moore altijd met een korreltje zout bekeken worden (tenslotte is ook hij een Amerikaans product), maar het opent altijd mijn ogen.



Sicko begint wel nogal onsmakelijk, met het beeld van een man die zelf een grote wond in zijn knie aan het naaien is. Daarna zijn enkel de feiten onsmakelijk, en blijven de gore beelden ons bespaard. Ik heb me nogal druk gemaakt, maar gelukkig is er de humor van Moore die het wat draaglijk maakt (anders hadden we misschien wel een projectiel naar de tv gekeild). Op het einde werd het zelfs naar Amerikaanse gewoonte een sentimentele bedoening. In ieder geval: een aanrader om eens te bekijken en daarna uw eigen mening te vormen.


De volgende film is dan weer iets helemaal anders en puur ter ontspanning:

Stardust (2007)



Geregisseerd door Matthew Vaughn met o.a. Claire Danes, Michelle Pfeiffer, Sienna Miller, Robert De Niro,...

Het is een verfilming van het gelijknamige boek, geschreven door Neil Gaiman. Ik heb het boek gisteren gelezen (in vertaling, de Engelse was overal uitgeleend en ik had geen geduld), en ik moet zeggen dat ik denk dat ik de verfilming beter vind. Dat is me nog nooit overkomen. Ik wil hiermee niet zeggen dat het boek slecht was (helemaal niet), maar het pleit wel voor de film.



De film is een sprookje voor volwassenen. Met onder andere: vallende sterren, een hoop dode prinsen, heksen, piraten, humor, spanning, liefde. Het verhaal is niet gigantisch cliché (maar wel cliché genoeg) en zit goed in elkaar. Om vrolijk van de worden (misschien een idee om deze film na Sicko te programmeren, je zal het kunnen gebruiken).

Enfin, het is op dit moment mijn lievelingsfilm. En Robert De Niro is hilarisch. Echt.

CCCContest & SL

Vrijdag kwamen Britt & Yoeri logeren. Yoeri & ik hielden dus een wedstrijdje: welke chili con carne is de beste? Het resultaat is op het kooklabo te vinden.




Verder hebben we een spelletje kolonisten gespeeld.


Dat is altijd leuk, behalve dat Frans niet zo goed tegen zijn verlies kan...



Verder heb ik mij zondag lid gemaakt van Second Life (in het kader van een onderzoek naar virtual reality). Ik heb braafjes het 'oriëntation island' en daarna 'help island' doorlopen, en gisteren heb ik dan mijn eerste stappen op 'mainland' gezet. Voorlopig vind ik het nog heel erg ingewikkeld en lijkt het mij vooral een veredelde chatbox te zijn. Ook vreemd: andere members gaan af op het uiterlijk van je avatar. Ik heb van een mentor een erg mooie outfit gekregen en ik moet de op bodybuilders lijkende venten bij wijze van spreken van me af slaan. Heel oppervlakkig vind ik dat. Maar ik heb zo al wel een aantal dingen gezien (een virtueel nudistenkamp, stel je voor!)

Moesten er toevallig bloglezers zijn die ook wel eens in SL te vinden zijn: alle hulp is welkom.

Nip

model voor één avond

De fotoshoot was heel leuk, gisteren. We hebben wat met Hannah overlegd en in een boek gekeken voor inspiratie. Daarna speelde Hannah voor kapster en visagiste (speciale fotomake-up, anders zie je er door de flits nogal dood uit), en ik heb voor het eerst in mijn leven een wimperkrultang gebruikt. Enfin. Daarna naar de locatie getrokken, lampen en flits opgesteld. Lilith deed dienst als assistente (poederen, haar uit gezichten vegen,...). Het was interessant om eens mee te maken.

We hebben best veel foto's, maar we gaan er waarschijnlijk maar 2 van gebruiken. Het hoe en wat verklappen we nog niet, maar zodra de uitnodigingen de deur uit zijn, posten we misschien wat 'making of' foto's.

We zijn er heel erg blij mee. We vinden het leuk dat we zo'n persoonlijke uitnodiging zullen hebben, en ik vind het ook een heel fijn idee dat ze gemaakt worden door Hannah, die ik al mijn hele leven ken.


Nip

Madonna - 4 minutes

Ik vind het nieuwe nummer van Madonna lang niet slecht, maar ben ik de enige die vindt dat ze zich eens naar haar leeftijd moet gaan gedragen? Bijna dubbel zo oud als Timberlake, maar dat is er in de clip niet aan te zien. En dan elkaar nog half uitkleden ook (en ik snap niet waar dat voor nodig is, binnen het verhaal van de clip dan - Madonna wil waarschijnlijk gewoon haar afgetrainde (en digitaal bijgewerkte, me thinks) lijf laten zien). Nog een geluk dat Justin leuk is om naar te kijken.

foto's & mojito's

De trouwvoorbereidingen schieten langzaam terug in gang. Vanavond gaan we foto's laten maken door mijn vriendin, bruidsmeisje en fotografe Hannah, die ons gaat helpen met uitnodigingen fabriceren. Ik ben benieuwd wat dat gaat geven, we zijn er ook niet helemaal uit wat voor foto's we willen, maar daar komen we vanavond samen wel uit. Ik moet wat kleren meenemen, zij neemt er ook wat mee, en dan zien we wel of er iets tussen zit dat ons op ideeën brengt.

Gisteren naar 't Gastvrij Podium in Wijnegem geweest. Ik ga niet altijd mee, maar nu kwam Paul Cardon optreden, ook wel bekend als Eric van de Verhalensite, en die vind ik wel sympathiek. Ook het muzikale gedeelte vond ik erg leuk: Egon Alix, een wat fragiel stemmetje, een gitaar en zelfgeschreven nummers. Debuut van de avond was Leonieke, die daarna zei dat ze nooit meer op een podium zou gaan staan (dat zullen we nog wel zien).

Verrassing van de avond was een meisje (ik ben haar naam vergeten) die nog maar net gitaar leerde spelen, maar wel een aardige versie van Jeff Buckley's Hallelujah liet horen. Haar stem was niet zo sterk, maar het voltallige publiek zong mee, dat was wel speciaal. Daarbij heb ik een zwak voor dat nummer, dus ze kon al niets meer fout doen.

Enfin, het was dus best gezellig. En morgen belooft ook gezellig te worden, want dan komen Britt & Yoeri, en gaan we (Yoeri en ik) koken. Het is te zeggen: hij maakt zijn versie van Chili Con Carne en ik de mijne. En dat allemaal in mijn miezerig piepklein keukentje. Dat wordt lachen. Verder gaan Britt en ik mojito's maken. Als we dan besloten hebben wie de beste Chili maakt en de mojito's getest hebben, gaan we Kolonisten! Kortom: het recept voor een avond (nacht?) die we ons nog lang zullen herinneren (en een kater als we de afwas zien staan 's morgens, no doubt - maar die kan ook aan de mojito's liggen, of erger: een combinatie van de twee).

Om maar te zeggen: ik kijk er naar uit!


Nip

Die wijven toch...

Gisteren met mama naar Ladies @ The Movies geweest. Wat een gedoe! We lieten onze kaartjes zien aan een schoon ventje , waarna we ons naar de Hollywoodzaal begaven, alwaar we bonnetjes kregen van andere schone ventjes. Die stonden daar allemaal niet toevallig, die ventjes, als je het mij vraagt. Maar ja, wat wil je, met 750 vrouwen...

In de zaal aangekomen snel mijn eerste bonnetje omgeruild voor een mierzoete cointreaupolitan. Jaja, Nip aan de cocktails...ik moet zeggen dat het nogal meeviel, maar ik heb toch liever een frisse mojito. Er stonden standjes waar allerlei wijvendingen aangeprezen en gedaan konden worden. Zo waren er standjes met juwelen, handtassen en tupperware (no kidding). Je kon een huidanalyse laten doen en je laten opmaken door visagisten. Er stond ook iemand vibrators aan de vrouw te brengen. Uiteindelijk probeerden ze ons daar allemaal geld te ontfutselen, dat was duidelijk. De meeste standjes doen namelijk aan 'houseparties', waarbij de gastvrouw een korting of iets dergelijk krijgt, zeker als je NU een afspraak maakt. Mama en ik zijn niet echt mensen voor een tupperware-avond, laat ik het zo zeggen. Dus leuk geprobeerd.
Ik vond het wat te druk, je kon nergens even rustig kijken. Mensen kijken kon dan weer heel goed. Mama merkte nog een bodybuilder op vanwie ze dacht dat hij was ingehuurd. Zo'n latino type met lang krullend haar en een veel te strak t-shirt zal door de week wel geen juwelen verkopen.

Ik heb behoorlijk laat tickets gekocht, waardoor we geen keuze meer hadden wat plaatsen betreft: de eerste rij zou het zijn! Ik zag al op tegen een stijve nek en hoofdpijn, maar eigenlijk was die eerste rij geen slechte zet. Voor de film begon, was er namelijk nog een hele show. Er werden 20 ballen de zaal ingegooid door de presentator (een man, of wat had u gedacht?), ik had er bijna een gevangen, maar het balletje kaatste ongelukkig terug en stuiterde wat voor de eerste rij toen het meisje naast me een tijgersprong nam en de vrouw links van mama zich uit haar stoel katapulteerde richting hetzelfde balletje. Het meisje naast me had geluk, maar ze lagen wel allebei languit over de grond te rollen. De 20 gelukkigen kregen allemaal prijzen, gaande van juweeltjes en fitnessabonnementen tot een bon voor vibrators en dergelijke. Er werd ook nog een fles champagne verloot en dan kwam er nog een hoofdprijs: een reis ter waarde van € 800.
Daarvoor koos de presentator uit elk blok stoelen uit de zaal iemand uit (iemand met een rode trui, rode rok, geel topje,...). Vrouwen kunnen best giftig zijn als er iets te winnen valt (dat is geen rode rok, gij wees naar mij, dat is wit en geen geel,...). Uiteindelijk stonden er genoeg vrouwen vanvoor. Zij moesten zich nu onsterfelijk belachelijk maken, door een ritme te spelen op een djembé en heel hard te roepen (ze moesten eigenlijk een ritme naspelen). Ze trommelden zonder uitzondering zwakjes en totaal ritmeloos op het ding, maar roepen konden ze als geen ander. Mama zat zich lichtjes op te boeien, aangezien ik een djembé heb (momenteel met kapot vel, boehoe), lessen heb gehad en dus best wel wat ritmes kan produceren. Maar ik ben blij dat ik daar niet moest staan. Eén van de verliezers maakte een 'fuck you' en 'loser' gebaar naar de zaal. Ik verwonder mij er nog steeds over dat zij haar stoel zonder kleerscheuren heeft bereikt, maar de dodelijke blikken zullen haar wel gevolgd hebben.

De film was wel aardig, maar niet fantastisch.

Daarna konden we nog een Goodie Bag gaan halen, waarin allemaal bonnen zaten (jeej, een fitnessabbonnement voor één dag! Ahum), een ketting, een knalroze cointreaupolitan-shaker (ook geschikt voor vinnaigrette), een gsm-lichtje en een parfumstaaltje. Hmm.

Mama en ik denken dat Ladies @ The Movies georganiseerd wordt door mannen die denken dat het leven der vrouwen bestaat uit nagelstudio's, diëten, make-up en smachten naar latino's met strakke t-shirtjes. Zo'n vrouwen zijn we niet, maar als er goodie bags worden uitgedeeld en premières worden gespeeld, zijn we er toch graag bij. Zeker als we eens kunnen lachen met competitieve medewijven...


Nip

Ringen & Els

Even een kort berichtje.

Frans heeft net een sms gehad van Wim Meeussen: onze trouwringen zijn klaar! We gaan ze dit weekend even passen...

Vanavond ga ik met mama naar Ladies @ The Movies, omdat we dat eens willen meemaken. Zie het als een uitloper van de wijvenweek.

Afgelopen weekend was heel gezellig, met Els. Even een foto om dat te bewijzen.