Foolosophy

Vandaag is een dag van Kant, koffie en Jamiroquai...

Stil

Ik ben een beetje stil vandaag, waarom lees je op Vlinderiaans wel in het lang en het breed. Mama Vlinderman heeft een ongeval gehad. Je zag het misschien wel op het nieuws of in de krant.

Zo vreemd. Het ene moment ben je aan het feesten (ze werd die dag 65) en het volgende moment ben je op weg naar de spoedgevallen. Het ergste is het wachten, het niet weten, de spanning. Ik kreeg er gewoon hoofdpijn van.
Toen we naar het ziekenhuis reden, zagen we dat het autowrak al was weggetakeld. Maar goed ook, dat had ik op dat moment niet willen zien. Ik had zo al schrik genoeg in een auto.

En het besef is een vreemd iets. Soms lijkt of je het van een ver standpunt staat te bekijken, dan komt het weer op je af. Ze hadden dood kunnen zijn. Maar dat zijn ze niet, en dat plaatst al de botbreuken, schrammen en blauwe plekken is een relatief licht. Het heeft helemaal geen zin om 'wat als' spelletjes te spelen, maar dat doe je toch.
Het zijn van die dingen vaarwan je denkt 'dat overkomt mij niet'. Maar daar geloof ik niet meer in. Straks ga ik nog denken dat de mensen die ik graag heb vervloekt zijn.

Frans is natuurlijk al helemaal van de kaart. Hij vertrekt voor de tweede dag op rij naar het ziekenhuis.

Verder probeer ik me dan maar te concentreren op de ethiek van Kant, maar dat lukt me niet zo goed. We zullen wel zien...

At World's End

En 'de blok' is begonnen...

Vrijdag heb ik mijn eerste examen: Kant (eigenlijk heet het vak: seminarie antieke filosofische auteurs II, maar 'Kant' geeft duidelijker weer waar het over gaat)

Veel Duits, in ieder geval, en laat ik dat nou net niet kunnen. Maar we mogen een woordenboek meenemen naar het examen.

Ik heb al gezien dat de eerste drie examens voor de meeste problemen zullen zorgen, en dat het daarna wat minder stressy wordt...

Voor de 'blok' begon, zijn Vlinderman en ik nog snel even naar 'Pirates of the Caribbean: At World's End' gaan kijken. Ik ben blij dat we hem hebben gezien, maar ik heb er dubbele gevoelens bij. Hij duurt wat te lang, iets te véél verhaallijnen, te véél peronages en een bij de haren getrokken mythe erin verwerkt...ook het einde vond ik niet echt de 'climax' die Johnny Depp er in ziet...Aan de andere kant hebben we weer een dikke drie uur kunnen doorbrengen met onze Jack Sparrow, Will Turner en Elizabeth Swann. De laatste film uit de reeks is duidelijk de 'donkerste'. En dat is ergens een beetje jammer, want ik vond de eerste film nou net zo leuk omdat ie zo luchtig en grappig was. Maar ook erg on-Disney. De sets waren prachtig, en het stukje 'at world's end' is heerlijk bizar.

Nuja, al bij al niet zo slecht, maar hoewel ik Davy Jones geweldig vind, blijft toch de eerste film mijn favoriet.

En nu terug naar Kant!

Girltalk

Ik moet het er ook maar eens over hebben, denk ik. Vrouwendingen.

In dit geval ga ik het even hebben over 'celebs' en 'anorexia'. Dit naar aanleiding van een hele hoop dingen, waaronder het 'beschuldigen' van (één van mijn 'favoriete' actrices) Keira Knightley. Ze zou namelijk anorexia hebben, wat ze zelf met klem blijft ontkennen. Ze weet héél goed wat anorexia is, haar oma en overgrootmoeder hadden het, zij zelf NIET.

Daar laat de media het natuurlijk niet bij, er blijven maar artikelen verschijnen, die zogenaamd over de nieuwe 'Pirates-film' gaan, maar eigenlijk de anorexia-vraag stellen.

Goed, ik ga hier niet beweren dat Keira dik is, want ze is inderdaad erg dun. Maar zo'n lichaamstype bestaat nu eenmaal. Je kan trouwens niemand zomaar 'beschuldigen' van anorexia, het blijft een ziekte, mensen!

Laten we nu even een fotootje bekijken van ons aller Keira.

Het enige wat ik denk bij het zien van deze foto is 'zo'n buik wil ik ook wel'.

Dit zijn dan de foto's waarna het hele anorexia-verhaal is begonnen. Nu, oké, ze is dun. Maar ze ziet er kerngezond uit, als je het mij vraagt. Het enige dat me verder opvalt is het gebrek aan borsten. Daar heeft ze zelf ook wel iets over te zeggen:

De Britse actrice Keira Knightley, die de geruchten van een eetstoornis steeds met klem heeft ontkend, zegt dat ze graag zou verdikken op de juiste plaatsen. Zo schrijft het Amerikaanse showbizzmagazine People zaterdag.
De actrice, die de rol vertolkt van Elizabeth Swann in de "Pirates of the Caribbean"-films, vertelde in de Britse ochtendshow GMTV dat "ze heel graag borsten had gehad". "Ik zou graag het figuur van Monica Bellucci hebben", bekende de 22-jarige Knightley. "Maar ik zal nooit zo'n figuur hebben, want ik ben wie ik ben." In het interview wuift ze het idee om ooit plastische chirurgie te ondergaan weg. "Het is veel te angstaanjagend. Ik zou het niet kunnen", aldus Keira. Vorige zomer, met de filmpremière van "King Arthur", uitte Knightley nog kritiek over haar digitale borstvergroting op de filmposters van de film. "Die dingen waren in elk geval niet van mij", aldus de actrice.

Inderdaad: hier het bewijs:

Ik heb het graag, actrices die hun onzekerheden eens uiten, of zeggen dat ze niet zijn zoals op de foto's die iedereen overal te zien krijgt. Dat herstelt toch een klein beetje het totaal verminkte beeld dat we krijgen voorgeschoteld.

Wie ik op dat vlak helemaal bewonder is mijn favoriete actrice (met stip op nummer 1) Kate Winstlet, die woedend werd bij het zien van een foto waarbij ze de helft van haar benen hadden weggehaald en meer van dat.

Niet eens een mooie foto, als je het mij vraagt. Geef mij dan maar zo'n Kate:

Blij dat ook actrices die niet in een maatje 34 passen mooie rollen krijgen. En blij dat Kate ook nooit in een maatje 34 zou willen passen.

Om af te ronden, vergelijk onze Keira maar eens met dit hoopje botten dat door het leven gaat als Nicole 'simple life' Richie: (en blijf van die zelfbruindende crème af!)

Gelukkig dat zij er eindelijk iets aan doet...

Om te eindigen: ik ben hier maar even aan het ventileren, dus gelieve niets verkeerd op te vatten. Ik ben voor mensen die zich goed voelen met wie ze zijn, en voor beroemdheden die toegeven dat ze ook maar gewone mensen zijn met hier en daar een kilo te veel of een cupmaat te weinig.

En dat is wel genoeg glossy-gedoe en girltalk voor vandaag.

Oja: volgende week mijn eerste examen. *stressssss*

Communie en Centraal Station

Nip & Frans V

Ok, het is (wéér) even geleden...ik weet het. Ik maak het bij deze goed met een lange bijdrage en veel foto's.

Pauline op de gitaar en Wim

Gisteren zijn Frans en ik naar het communiefeest van Pauline (achternichtje van Frans) geweest. Dat was erg gezellig, ook al is de locatie op het laatste moment nog gewijzigd. Natuurlijk waren er veel mensen die ik nog nooit of maar 1 keer gezien had, maar ook mama Mia, Joke, Jurgen, Sander en Silke waren er, dus dat viel allemaal goed mee.

Ook het eten was erg lekker (veel hapjes, frieten voor de kids, quiches en kaastafel voor de rest) en de versieringen waren...euh, felgroen. Iedereen moest ook iets groen aanhebben (een lintje ofzo).

Joke en Nip

Joke, Jurgen en Silke

Nip en Sander

Nip en Mia

Nip en Nieuwe Jurk

Vandaag moest Frans maar een halve dag werken, en we lazen in de krant dat de winkelgalerij in het Cantraal Station vandaag opende. Dus zijn we maar even gaan kijken. Natuurlijk zitter er weer een aantal juweliers, maar ook een Planet Parfume, Expo, Chocolatier, een wand vol automaten (vers fruit, broodjes, kattevoer,...) enzovoort. Het is wel indrukwekkend. We mogen trots zijn op ons station.

Morgen is er blijkbaar een officiële opening met rondleiding en treinrit door de nieuwe tunnel. Ik geloof dat Frans er morgen dus opnieuw naartoe wil trekken. We zien wel...

Oja, vanboven aan de blog is Pink vervangen door Michael Bublé met Everything. Gewoon een feel-good nummer. Toch even luisteren, dus.

Update

Ok, het is lang geleden, maar ik heb het druk gehad en als ik het dan eens even niet druk had, had ik geen zin om iets te posten...maar aangezien Frans blijft zeuren... ;-)

De examens komen er weer aan, dus ook taken moeten gemaakt, nota's geleend en gekopiëerd, vragen gesteld en ondertussen ook al een beetje gestressd. Gelukkig hebben we deze keer 6 examens, en geen 8 zoals in januari.

Vanavond is het Muzeval, en ik ben benieuwd hoe het zal zijn op de nieuwe locatie. Morgen (of de dag daarna) een verslagje...

Nu moet ik snel even voortwerken aan een taak/presentatie tegen morgen...

Nip