[wijvenweek] Complex

Ik ben vandaag zwaar aan het nadenken geweest wat ik allemaal zou kunnen schrijven over mijn lijf. Het thema van vandaag is namelijk: mijn wijflijf.

Ik heb wel wat complexen, maar niet overdreven. Mijn gat is wat te dik, mijn neus wipt zo raar, mijn borsten zijn niet even groot, ik ben zo bleek dat ik makkelijk zou kunnen figureren in een Dracula-film, hier en daar zou ik liever wat minder vet en meer spieren zien, enzovoort.

Er kan altijd wel iets beter, maar ik ben niet zo iemand die plastische chirurgie overweegt. En niet alleen omdat ik bang ben van naalden en witte jassen. Plastische chirurgie is iets voor mensen met gigantische littekens of iets dergelijks, vind ik. Ik vraag me af of mensen echt fundamenteel gelukkiger zijn als hun neus wat smaller is of hun borsten drie keer hun oorspronkelijke omvang hebben. Je hoort soms dingen als "nu voel ik me pas echt vrouw". Is vrouw-zijn dan te herleiden tot het hebben van (grote) borsten? Ik denk van niet, maar goed...

Verder vind ik dat je je maar moet neerleggen bij het feit dat je ouder wordt. Ik heb met mijn 21 jaar makkelijk praten, dat weet ik ook wel. En ik denk ook wel dat ik mijn haar zou kleuren als het grijs wordt, maar dat kleuren doe ik nu ook al. Ik bedoel: het is niet omdat je ouder wordt, dat je er niet leuk meer kunt uitzien. Maar geef toe: niets zo afschuwelijk als denken dat er een leuk meisje van in de twintig voor je zit/loopt/staat om je vervolgens dood te schrikken als ze zich omdraait en dubbel zo oud blijkt te zijn. Dat soort mensen vind ik zielig. Wat ik ook zielig vind is de combinatie actrice en botox. Yes, I'm talking to you, Nicole Kidman!

Dus wat er ook mis is aan mij, ik leg me er maar bij neer. En ik luister naar Frans en probeer hem te geloven als hij zegt dat ik er leuk/lief/mooi/sexy uitzie. Dat helpt. Bijna even goed als een chocoladereep.


Nip