Arrrrrrrr, matey! (splaakploblemen)

Zij die mij alleen kennen van de wondere wereld die het internet heet, zullen dit niet weten, maar alle anderen wel: ik spreek met een 'Franse r' of 'huig-r'.

Dit heeft geleid tot prachtige mondelinge oefeningen tijdens de Franse les, waar ik een onberispelijke uitspraak had, maar van de inhoud geen jota snapte. En verder was er een vriendin die mij te pas en te onpas begon na te praten met een overdreven huig-r om dan in de slappe lach te schieten en de volgende vijf minuten niet meer bij te komen van het lachen. Leuk.

Van haar leerde ik ook (pas in het derde middelbaar, geloof ik) hoe de 'echte' r werd uitgesproken, en ik was ongelofelijk verbaasd dat daar een tong aan te pas kwam. Ik zie jullie al in de slappe lach schieten achter het pc-scherm. Ze deed het een hele tijd voor, maar ik kon alleen iets produceren dat leek op Chinees-Nederlands: flieten of lijst?

Dit had uiteraard nog meer slappe lach tot gevolg.

Een ander gevolg is dat ik nog meer dan andere mensen gruw van het horen van mijn eigen stem op een bandje ofzo. En ook dat ik niet goed durf voordragen, want dan lijken er ineens zoveel woorden met een r in mijn gedichten te zitten...

Vorige week, op het feestje van Annemie, probeerde Frans mij ook eens te leren hoe dat nu moet, een r uitspreken. Hannah, die op school logopedie heeft gevolgd voor dit fenomeen, kwam ook haar truukjes delen. En daar zat ik dan, te worstelen met allerlei woorden. En veel slappe lach. Na een paar wijntjes lukte me het dan om een r voort te brengen. Wat op zich al een hele prestatie is, want de meeste mensen kunnen na een paar wijntjes niets meer produceren dat bij een r in de buurt komt. Maar ik dus wel. Alleen kan ik mijn nieuwe r nog niet zo mooi en sexy laten rollen.

Gelukkig maar dat Frans mijn 'Franse r' ook sexy vindt.


Nip