Vandaag wil ik weer eens iemand in de kijker zetten: Mayeberai (Bianca Raes). Ik kwam haar werk - zowel poëzie als schilderijen - tegen op Basic Publishing. Hier volgen twee schilderijen en gedichten, maar wie meer wil lezen/zien klikt gewoon even hier om haar BP-profiel te bekijken.
De schilderijen van Bianca Raes (° 1980) tonen personen (of een enkele vogel) die zich ergens in een situatie bevinden waar de toeschouwer het raden naar heeft. Evenmin is duidelijk of het gebeuren zich nog moet afspelen, reeds bezig of voorbij is. Ze gebruikt zo min mogelijk kleur en achtergrond om de aandacht voor het onderwerp niet af te leiden, men wordt als het ware gedwongen te kijken naar het lijdend voorwerp. Hierdoor worden haar schilderijen ook universeel omdat er geen tijds- en plaatsreferentie is. Ze toont fragmenten, vergelijkbaar met een stukje gesprek op de trein waarvan men de rest er bij moet fantaseren. Hiermee zet ze zich af tegen de huidige voyeuristische trend om hele levens te grabbel te gooien via de “mainstream” media. De personen in de schilderijen intrigeren omdat ze hun geheim(en) nooit onthullen. De personen fluisteren in het oor in plaats van te schreeuwen. Ze kruipen onder het vel zonder het af te stropen.
The missing © Bianca Raes
Onthouding
door mijn droomjurk heen
je vingers horen vragen
onthou me vannacht
© Bianca Raes
© Bianca RaesEen boek
je opent me
keer na keer
verbeeld je me
weer
en ik streel
je door regels
heen
dan tril je
na in al mijn
zinnen
en houd ik
je vast
1 opmerking:
Ik lees hier een Nippiaantje en dan moet ik vaststellen dat het een Biancaantje is... Complimenten voor beiden!
Een reactie posten