Dit gedicht van Zilverfeetje las ik vanmorgen, en ik vond het zo mooi dat ik het ook even hier in de aandacht wil zetten:
Dwaallicht
ik sluit mijn ogen
en zoek jou
mijn ziel tast
sporen in het
duister
ik sluit mijn ogen
en zoek jou
mijn ziel tast
sporen in het
duister
ik hunker horen
van je stem
die mij versmelt
bij zachtste
fluister
ik tast de randen
van mijn geest
kunnen ze jou
bereiken
raken
ik strek mijn
wezen naar je toe
en poog de brug
naar jou te
maken
jouw glans licht
mijn pad stralend uit
je leeft intens
onder mijn
huid
Zilverfeetje, 20 november 2007
Meer info over en gedichten van Zilverfeetje vind je op haar verhalensite-profiel en op haar eigen site.
Nip
PS: net terug van de dokter met slecht nieuws: mijn tenen moeten operatief rechtgezet worden. Dat is best ingrijpend, ik zal zeker 2 maanden moeten revalideren. Dat mijn tenen scheef staan is natuurlijk geen nieuws (blijkbaar heet dit verschijnsel niet 'Scheve Grote Teen' maar 'Hallux Valgus'), en ik dacht al wel langer dat er ooit wel eens iets zou mislopen. Nu is het dus zover. Hoewel ik de operatie toch zeker ga uitstellen tot na het huwelijk. Ik moet een beetje uitkijken wat voor schoenen ik draag - dus dat worden waarschijnlijk niet de elegantste trouwschoentjes. Maar er zijn ergere dingen, zal ik maar denken...
Verder moet ook papa weer onder het mes. Nu de ene heup weer in orde is, geeft de andere er de brui aan. De operatie is gepland in februari.
Tot zover de slechte-nieuws-flash...
1 opmerking:
Scheve teentjes of niet, ik wil je nog even graag als zonder dat nieuws :-)
Een reactie posten